اثربخشی آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارتهای زندگی بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی

هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارتهای زندگی بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی انجام گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است؛ بدین منظور از بین دانشجویان نابینا و کم بینای شهر اصفهان در سال تحصیلی 89 به شیوه نمونه گیری تصادفی تعداد 21 نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری بل که روایی و پایایی آن تأیید شده است، استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد دوگروه آزمایش و کنترل، در مرحله پس آزمون در نمره کل سازگاری 001/0p ≤  و خرده مقیاسها وجود دارد. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی شناختی- رفتاری بر سازگاری نابینایان تأثیر مثبت و معنا داری دارد و از این روش می توان در آموزش و توان بخشی افراد نابینا با هدف بهبود سلامت روانی و افزایش سازگاری استفاده کرد.